غریبستان خاموش ملال انگیز

چه میدانی در آن تنهایی مطلق . چه دردی بر دل درمانده ما بود 
چه میدانی پس از باران پائیزی . چه بر احوال تاریک شب ما بود 
تو رفتی در خیالی دور 
نگاهت پشت هیچستان تنهایی ما گم شد 
یقین در خاطرت هرگر نمانده زخم این بی تابی سرد و غم انگیز جدایی را 
کجا بنشسته ای امشب .. کمی با این دل خسته مدارا کن 
بدون تو تمام غصه های زندگی چون اشک از ابر غم انگیز خیال تو  به روح خسته ام بی وقفه می بارد 
و من غرق تماشای بهارانم که چون پاییز لبریز از غم تلخ جدائیهاست 😔
من امشب باز دلتنگم ... 
خیال تو دگر مهمان دلها نیست .. تو را گم کرده ام در این غریبستان خاموش ملال انگیز . 
سعید عدیلی پور 🍂 6.18