چه شود

امشب از رسم وفا ،درخوابم آیی چه شود
مرهمی بر دل زارم بگذاری چه شود

من که از هجر تو بیمارم ،به عشقت مبتلا
با سبویی پر ، به بالینم بیایی چه شود

چون گذشت عهدشباب عمر من درپای دوست
قطره ای نوش جوانی توبجانم بچکانی چه شود

با هزاران کوشش و زحمت تو را چون یافتم
باهمه طنازیت یک شب کنارم تو بمانی چه شود

بی تو خشکیدست اشک دیده ام از آه و زار
بهر شوریدگی این دل اگر بامن بمانی چه شود

حالیا این دل که بی عقل مشعور است عزیز
از برای سور او لب بدوانی چه شود

در مقام اعتراض گوید بمن عقل سلیم
منطقا بس کن اگر عمرت سر آید چه شود.
(منطق)95/3/14