عدم

هر روز به نحوی به نگاه تو اسیرم
چون بادی و من در نگهت شال حریرم

در راه رسیدن به تو از خویش گذشتم
باید که نبود و عدمم را بپذیرم

ای کاش که پایان من اینگونه نباشد
چشمم به لبت باشد و انگار کویرم

از دست تو ای سنگدل ای شاعر بی روح
باید که بمیرم که بمیرم که بمیرم

تو سردی و من تب زده عشق توهستم
تو زاده آبانی و من زاده تیرم

با من شده ای گرچه تو بیگانه ،ولی دوست...
لعنت به من و قلب گرفتار و اسیرم



#نسیم_سحری