دستی که شکست...

چشمم که دید کرشمه اش باورش نشد
در رزم گاه نظر کسی یاورش نشد

زد لب به باده خراب کرد حال می
بیچاره می که حریف دو ساغرش نشد

وقتی چو عقل دمی پا به پاش شد
لختی امیر و حریف هر لشکرش نشد !

هندو چو دید در آن رخ کوه و بحر را
سنگش که خس شُدُ گوهری گوهرش نشد

عمری گذشت ز داغ و امّید وصل او
اما عجب ز دلش که او باورش نشد

دستی که پر بزد به آسمان وصل او
آخر شکست و حلقه بر پیکرش نشد . . .