یار عزیز

درود جناب انصاری گرامی
غزل خوبی از شما خواندم، امیدوار و روان سهل و ممتنع مثل سعدی،من از خواندنش لذت بردم
مصراع دوم (که)کم دارد تا وزن شعرتان درست شود
(بیهوده چرا که دل غمین دارم)
به جای دنیای امید ،بگویید:من بذر امید ...تا خیالی تر شود
همچنین عیبم مکنید(عیبم نکنید) تا زبان کمی نو شود
سرو نشان از زیبایی یار است تعریف از خوبیهای معشوق فکر روشنیست و پسندیده ؛در کل شعر خوبی بود. آفرین
با مهر