غزل کردی

لشکر غمزد صف عقل شکان
دلم صد چاکه و تیر مژگان
پاسوان دل در و رویت وا کرد
وبندم کیشا گیس پریشان
دارو ندارم دل هژارم
آگر عشقد خرمنم سزان
تو بویش هرچی کس گنای من چس
تا کی دچارم و درد هجران
آرام ودس چی قرارم نمن
هم دردم تونی هم درمان چمان
ترجمه:
صف عقلم به لشکر غمزه ات شکسته شد
دلم صدچاک شد به تیر مژگانت
پاسبان دل برویت گشود
گیسوان پریشانت به بندم کشید
دارو ندار ودل بیچاره ام
به اتش عشقت خرمنم سوخت
توبگو ای همه کسم کناهم چیست
تاکی به درد هجران اسیرم
قرارم نماند آرام از دست رفت
هم دردم تویی هم درمان هم