کابوس تکراری

باتشکرازبرادربزرگوارم علی توکلی که زحمت نقد ترانه ام را کشیدند وایراد شعرم رو بازگوکردند
ترانه ام باردیگر با زبان کلاملن عامیانه ومحاوره ای ویرایش کردم
بدین شرح :
چشمامو واکردم به رو درد
چشمامو واکردم به رو دود
رو آتش وتوپ و مسلسل
مرگی که دایم روبروم بود
بابا شبی رفت ونیومد
رخت ازتن خواهرکشیدند
نامردمای بی دل ودین
مانند گرگ اورا دریدند
آرامش ازاین خونه رفته
مادر پرازدلواپسیهاست
یک کودک بی تاب وتب دار
تو حسرت دیدارباباست
دنیا ی ما قانون نداره؟
پس کو حقوق نسل آدم
ظلم وستم بی حدومرزه
کی آخرش می گیره دادم؟!!
کوگرمی دستی پرازمهر
کوتکیه گاه وسرپناهی
آغوش بازی نیست تواین
آشوب بی حد سیاهی!
دنیا گناه من چه بود آه؟
دریای خون شد زادگاهم
دربستراین دردممتد
جاموندم وبی سرپناهم
جون میده زیر باراین درد
یک سرزمین خسته ازجنگ
ای کاش بیش ازاین نمونه
تنها میون کین ونیرنگ
باتشکرازهمه ی شمادوستان عزیزوبزرگوارم که
همیشه به من لطف دارید

دروود بر شما بانوی واژه ها
ترانه ی زیبایی بود.
روزگار ماقبل عزل که هنوز طعم شیرین غزل برلبانم نبود ترانه مینوشتم که یکی از انها در سایت ثبت شده خوشحال میشم نظر بدید
اما در مورد شعر شما...
ترانه ای زیبا که در قالب چهارپاره مرسوم ترین شکل ترانه سروده شده است.از وزن خوبی برخوردار است و ریتم ان برقرار.از انجایی که عروض در ترانه متفاوت است با کلاسیک واشکافی نمیکنیم که تخصصم نیست
این شعر مضمونی برجسته دارد که میتواند اگر عیبی هست...بپوشاند.رسالت شاعری دیدن دنیاست.باید دنیارا متفاوت از دیگران دید.مرحبا به نگاهتان
اما نکته ای در شعر شما دسده میشود که باعث سردرگمی من شد
از انجایی که زبان ترانه اصولا محاوره است یعنی دقیقا زبان گفتاری جامعه انتطار میرود زبان شعر کاملا محاوره باشد یا حتی در مواردی کلاسیک.چرا که ترانه های زیادی هم کلاسیک سروده شده اند اما همگی یک زبان دارند.
در شعر شما جاهایی محاوره و جاهای کلاسیک است.طوری که حتی رگه ای زبان امروز نوشتار هم در ان دیده نمیشود به طور مثال مصرع اول کاملا محاکره است البته کمی باید از نطر نحو دقت شود
چشمامو وا کردم به رو درد
میبینیم که کاملا محواره است پس ذهم ما انتطار ترانه ای به زبان محاوره دارد اما در مصرعی میفرمایید
ظلم و ستم ازحد برون است.
این کاملا کااسیک بود.فزون به هیچ وجه در محاوره ما جا نوارد.یا اصلا کلا شکل جمله..فکر نمیکنم امکان داشته باشد دو نفر در حیابان به هم بگویند ظلم و ستم از حد فزون است.
چند مورد دیگر نیز هست که بیشتر از این زیاده گویی نمیکنم و فقط به همین مثال بسنده میکنم.البته که این مساله چیزی از زیبایی این شعر و اندیشه شما کم نمیکند.