خیال

آرام آرام ازخیالم تودورگشتی
برای آن ریاکاری زهردیده توکورگشتی
توراکم کم فراموشت نمودم من
درون قبری ازنفرت جداازخودنمودم من
نباشدنام توبرلب.بجزوقتی که نفرین میکنم هرشل
به ماه من می نگرم هرشب.که سوزدتاب من درتب
توازمن باریاکاری گرفتی شوق پروازم
دگرهرگز نمیخوانم درون سینه ام زندانی گشته صوت آوازم
بروخوش باش که زین پس رنگ خوشبختی حرامت
نباشد برلبت خنده.نتابدنوری برقلب سیاهت
مرابی جرم بی حکمی برون کردی زدنیای خودت هیهات
همان شیدایی بودم من که از میپرستیدم توراهیهات
خداوند جای حق باشد زمانی که توراآرند
که درآن محکمه صدها گواهی بهرآن بی عدلیت آرند