دلم گرفته تر از...

دلم  گرفته تر از  خاطــــــــــــراتِ  گلدان ها

دلم  گرفته تر از لاله ها و ریحــــــــــــان ها

به قلب آبی من می کِشد غمی چنگــــــــــــی

امان ز تارِ جدایــــــــــــی و سازِ  هجران ها

دلا  بسوز  و  فنــــــــــــــا کن تمام  جانم  را

که عشق واژه ی نابــــــــی بُود ز دیوان ها

فغان به حال غریبی ، فغان ز تنهایــــــــــی

که عاشقــــــــــــــی شده آواره ی بیابان ها

دوچشم من شده سیلی زِ اشک پی در پـــی

شکسته ای تو چـــــه راحت تمام پیمان ها

نیامدی  و  شکستم  به  پای  پیمانـــــــــت

وفا به عهـــــــد تو دارد عذاب و تاوان ها

نگر چگونه غزل شد تمام احساســــــم...

به حس این غزلم غم کند چه جولان ها!!