آشتی

مهربان بزرگوار بانوی ادیب دوردی از مهر و ادب تقدیم شما و احساس زلالتان مرحبا به شما و قلم خوبتان

هنوز عشق تو چون رود در دلم جاریست

بیا که قسمت دریا شدن میسر شد............از زبان ما گفتی بانوجان

بیا که قسمت دریا شدن میسر شد


درود نازنین بانو
زیبا قلم می زنید

درود بانو
غمگین و زیباست

سلامدوستان عزیز باتشکر از همه ی شما
گزینه ی نقدرا فراموش کردم فعال کنم
از اظهار نظرتان خوشحال می شوم

با سلام بانو بسیار عالی موفق باشی

تونیستی که ببینی بدون تو اینجا
چه قدر زندگی ام تلخ ودرد آور شد


درود بر بانو باباخانی گرانقدر
غزلی سر شار از عشق سرودید
زیباست
زنده باشید

سلام
بسیار زیباسرودید

آفرین زیباسروده اید

.................. .........................
بسیااار زیبااااا...
دستمریزااااد بانو
.................. ....................................
تقدیم به اهالی خوب شعرناب:

داستان جالب (نشان شخصیت)
مردی نابینا زیر درختی نشسته بود!
پادشاهی نزد او آمد، ادای احترام کرد و گفت:قربان، از چه راهی میتوان به پایتخت رفت؟»
پس از او نخست وزیر همین پادشاه نزد مرد نابینا آمد و بدون ادای احترام گفت:آقا، راهی که به پایتخت می رود کدام است؟‌
سپس مردی عادی نزد نابینا آمد، ضربه ای به سر او زد و پرسید:‌‌ راهی که به پایتخت می رود کدامست؟
هنگامی که همه آنها مرد نابینا را ترک کردند، او شروع به خندیدن کرد.
مرد دیگری که کنار نابینا نشسته بود، از او پرسید:‌برای چه می خندی؟
نابینا پاسخ داد:اولین مردی که از من سووال کرد، پادشاه بود.
مرد دوم نخست وزیر او بود و مرد سوم فقط یک نگهبان ساده بود.
مرد با تعجب از نابینا پرسید:چگونه متوجه شدی؟ مگر تو نابینا نیستی؟
نابینا پاسخ داد: «‌رفتار آنها … پادشاه از بزرگی خود اطمینان داشت و به همین دلیل ادای احترام کرد… ولی نگهبان به قدری از حقارت خود رنج می برد که حتی مرا کتک زد. او باید با سختی و مشکلات فراوان زندگی کرده باشد!»

سلام بابا خانی عزیز بسیار لذت بخش وعالی بود

سلام
درود برشما

سلام دوست عزیز
سپاسگزارم
شعرهایتان را خواندم بسیار زیبا بودند
سربلند باشید

بسیار زیبا
لذت بردم
درودها...