کوتاه 92

درود بانو
بسیار زیبا و شورانگیز بود

درود بر شما بانو
مثل همیشه اصیل و شریف و دلنواز سروده اید
احسنت ها

سال خوشی را برایتان آرزومندم

درود بر دوست عزیزم سرکار ضیاالدینی
خلاقانه و زیبا احساس درونی را به تصویر کشیده اید
حظ وافر بردم

درود بر خواهر گرانمهرم
بسیار عمیق و باز هم کوتاهی خوش مضمون که با زبان دل خلق شده و دل ربایی میکند .... سپاس بانو
سهم ما هم عاقبت فراموش شدن هایی است که روزی هیچ کس در خاطر نخواهد داشت و این یعنی قانونی نچندان بی وجدان!! گردنه های لب تیغی است،بودنمان ... . عجیب در پنجه های زندگی گرفتاریم!
شاید هم روزی همه چیز،آنی بشود که باید ... . دل انگیز و ماندنی ...!


زنده باشی خواهرم

............... ..................
فراموش می شوم
مثل مُهره های فیروزه ای گلوبندت
مثل چشمه ای که خشکید
مثل علفی که سبز نشد


سلااااااااام فاطمه جان
عااااالی بود
مرحبااااا به این طبع لطیف

الهی! در عطای عیدانه به کرم خود بنگر نه طاعت من،
که آنچه تو را شاید از هیچکس برنیاید.
نوروزتان خجسته باد
................. .........................
هدیه به اهالی خوب شعرناب:

زن جوانی بسته‌ای کلوچه و کتابی خرید و روی نیمکتی در قسمت ویژه فرودگاه نشست که استراحت و مطالعه کند تا نوبت پروازش برسد .
در کنار او مردی نیز نشسته بود که مشغول خواندن مجله بود.
وقتی او اولین کلوچه‌اش را برداشت، مرد نیز یک کلوچه برداشت.
در این هنگام احساس خشمی به زن دست داد، اما هیچ نگفت فقط با خود فکر کرد: عجب رویی داره!
هر بار که او کلوچه‌ای برداشت مرد نیز کلوچه ای برمیداشت. این عمل او را عصبانی تر می کرد، اما از خود واکنشی نشان نداد.
وقتی که فقط یک کلوچه باقی مانده بود، با خود فکر کرد: “حالا این مردک چه خواهد کرد؟”
مرد آخرین کلوچه را نصف کرد و نصف آن را برای او گذاشت!…
زن دیگر نتوانست تحمل کند، کیف و کتابش را برداشت و با عصبانیت به سمت سالن رفت.
وقتی که در صندلی هواپیما قرار گرفت، در کیفش را باز کرد تا عینکش را بردارد، که در نهایت تعجب دید بسته کلوچه‌اش، دست نخورده مانده .
تازه یادش آمد که اصلا بسته کلوچه‌اش را از کیفش درنیاورده بود!

چقدر قشنگ بود
چند بار خوندم و لذت بردم
ممنونم ازت

سال نو رو بهت تبریک میگم و برات آرزوهای قشنگ میکنم

قصه ای که بیدارم کند....
زیبابود بانو لذت بردم

موفق باشید

سلام نازنینم...سال نو مبارک

با سلام بانو بسیار خوب سروده اید موفق باشید

درود بر فاطمه جان عزیزم

بسیار زیبا سرودی و حسم به ایوانی رفت در کنار گلدانی که مادربزرگ آبش می داد

لطیف و دلنشین
شاد باشی روزگارت همیشه بهاری

مرا بیدار کند
افرین بانو
همیشه زیبا میسرایید
قصه ها
سالها علت این بود که مادر بزرگ کنارم بنشیند
و من هیچ وقت نفهمیدم
مادر بزرگ
دیگر راه نمیرود
و
روزی هم به خانه اش رسید
با لبخند..........
با دورود بر شما

درود برشما

بسیا ر زیباست ولذت بردم

سلام
شعر های کوتاه شما رو دوست دارم

بر خلاف آنه بانو که می فرمایند روزی فراموش میشویم اعتقاد دارم کسی با این هنر جاودان جاوید میشود مثل شما بانو فاطمه ، خواهر خوبم
مانباشی
روزت مبارک اجی

سلام درود برشما