حبل المتین

چو میــــــلادِ امــام المـرسلین شد
پُر از عطــــرِ بهــــــاری عالمیـن شد
به ارض آمد ملک ٬ از آسمان ها
زمین وآسمــان با هم عجین شد
شده شرمنده خورشیدِجهانتاب
نبی شمسِ جهان٬رویِ زمین شد
خدا گفتا به صنع خویش احسن
میـــــــانِ بنــــــــدگانش بهـــــترین شد
نمـــــایان شد رخِ زیبـــــــــایِ احمــــــد
زمستان رفت ٬ دنیــا فرودین شد
چو گُل از گُل شکفتـــــه از لبـــانش
جهان پُرعطـر و‌‌بویِ یاسمین شد
ولایـــــــش در صـــــــــراطِ روزِ آخــــر
صفـــــایِ جـــانِ اصحابِ یمین شد
همــــــــــهْ محـــــــوِ کلامِ دلنشیـن اش
مبشّــــر بهــــــــرِ قــــــــرآنِ مبیــــــــن شد
برایِ قــــربِ حــــق ٬ از بهـــــــرِ مَـردم
وجــودش عُروة الوثقایِ دین شد
کنـــــون در این زمــــــانِ پـُر عـداوت
برایِ مسلمیـــن ٬ حَبـل المتیــن شد
لبِ پُر خنـــــــده و دستــــــانِ گــرمش
تسلیٰ بخــــشِ دل هــــایِ غمین شد
خلقنَــــــــاالاِنْسِ فیٖ اَحســنِ تقـــویم
برایِ ســـــافلین تفسیــــــــــرِ تیــــن شد
کُنَد تقــــدیم حـــــامی شعــرِ خــود را
نصیـــبش خـــدمتِ اهــلِ یقیــــن شد