سلام بررضا(ع)

دلِ تنگم شده معطـــوف٬کنون سویِ حَرَم
تا رهـــــایم کُنـــد از غصــــه و غـم شـــــاهِ کَرَم
دلــــم آرام شـــــود ٬ از ســــَرِ آقــــــــــائی خــــــود
گر کِشد ٬ دستِ نـــــوازش زِمحبت به سَرَم
چــــون که دورم زِ شمـــــــا ثـــــامنِ آلِ نَبَــــــوی
یادم آیـــــد زِ غـــریبیِ تــو ٬ ســـــــوزد جـــــــگرم
ردِّ پایَت چـــــو ببیـــــنم بشــــــود دل روشــــــن
هـــر زمـــــــانی به قدمـــــگاه بیــــفتـــد گُــــــــذرم
دســـتْ بر سیــنه نَـهـَم بهـــــرِ ســــلام ای آقــــا
از سَــــرِ کــــوهْ چــو آیــــد حَـــــرَمت در نظــرم
صلـــــواتِ خاصــّــه بیــــــمه کُنــــد حــــــــامی را
عشقتـــان مایــــه یِ آرامــــشِ من در ســـفرم
شعـــر من نیــــست اگــر لایــــقِ درگاهِ شمـــــــا
نامِ زیبــــــایِ شمـــــا هست در اینجـــــا گُهَــــرم
دستگیــــــــری بنمـــــــــا از پــــــدر و مــــــادرِ مـــن
شــــــده ایـن وِردِ زبـــانم به دعــــایِ سَحــــــَرم
همهٔ هستیِ ما٬در دوجهــــان مِهرِ شمـاست
غیـــرتان پیشِ چه کَس دستِ توسّــل ببرم