پایان با پایان با طعم فراموشی...

باید کنارش جور کنی آرامشت را

از زندگی و قلبت ببری پایم را

داری نفس میزنی و حسی نداری

دارد اعدام میکند این "مرد" خودش را

داری بدون "من" در آن آغوش می میری

شب ها که از دوری من سر درد میگیری

میخندی و اشکت به یاد خنده هام جاری ست

میگریم و اشکم... این داستان تکراری ست

پایان بده به یاد من در اوج بی میلی

پایان با پایان با طعم فراموشی...