ای وای اگر روزی تو را یابم شقایق

ای وای اگر روزی تــو را یابــم شقایــــق
بر شعــرِ قلبت بوسۀ داغـــــی نشانم
گیـسِ سیاهـت زیر پاهایم کشانـــــم
دوزم لبـم را بر لبانت تا سحــــــر گاه
بر سینه ات دستم چه محکم میفشارم

ای وای اگر روزی تــو را یابــم شقایــــق
هر لحظه از اندامِ تو شعـــری سرایم
از لختــیِ قاموسِ تو نقشــی نمایم
بر رویِ هر دشتـی نویسم با گُل و برگ
«هرگز کسـی اشکــی نریبزد درعذایم»
زیرا شقایـق حســــــرت دیرینه را برد
سـامـانۀ مـا را بـه دست درد نسپــــرد
ما بی غم وحسرت در این غمخانه مُردیم
آنجا شقایق مُرد واینجا عاشقـــــی مُرد

ای وای اگر روزی تــو را یابــم شقایــــق
آبستنت من میکنم با شب شرابــــــــــی!!
تن تا ، رقصان، روان، همچون شهابـی
میخنـدم و میرقصـم و میمیـــرم آخــــــر
زیـــــرا شقایق داده دردم راجوابــــــــی
حامد خنجری عیدنک