نگارین رویاهای من

بانوی من
کاش می دانستی نوشتن از تو زیباترین لذت است برای من
تویی که معشوقه ی من گشتی در عشق بازی برای تولد این عاشقانه ها
وقتی قلم به دست می گیرم
ناخود آگاه دفترم خط خطی می شود
سطر سطر آن را فرا می گیرد دلنوشته های عاشقانه
که با خواندنش همگان حسودیشان می شود به منی که تو را در سر دارم
دوست دارم این حس از تو نوشتن را
روح تو در اشعارم مرهمیست بر این قلب شکسته
آری بانوی من
خود را به پرواز می کشم در عالم خیالت
و به نظاره ات می نشینم در رویاهایم
چه زیبا منظری و چه زیبا سروده ای می شود این منظر
وای ، اگر من شاعر بودم
از روی تابناک چون ماهت غزلیات می سرودم
خود را میهمان رباعیات چشمانت می کردم
و از لبانت دو بیتی های شیرین عاشقانه می گرفتم
بانوی من
مرا ببخش که توصیف این همه زیباییت را
می گنجانم در چند خط دلنوشته ی ناچیز
در نبودنت دلم خوش است به همین سروده های خیالی
دستم را بگیر
می خواهم در رویاهایم به تو پیوند بخورم تا ابدیت
تا فقط برای تو بخوانم این شاعرانه هارا
مردمی که توان دیدنت را ندارند ، مرا دیوانه می خوانند
بانوی من
همیشه از تو خواهم نوشت عاشقانه
حتی اگر تنها ترین مرد این شهر شوم به حکم جنون
دوستت دارم ای نگارین رویاهای من

#رضا_صفائی