خانه بی تو خانه نیست

زیر لب با خویش هی هی می کنم

لحظه را با یاد تو طی می کن

ناله هایم را غروب در گوش بود

شعله های عشق تو خاموش بود

از چه رو بختم چنین تب دار شد

ریشه های الفتم بیمار شد

چون غریبی گم شده در خانه ام

لحظه ای عاقل دمی دیوانه ام

راست می گویم و این افسانه نیست

آه دیگر خانه بی تو خانه نیست

مدینه ولی زاده جوشقان