آقایِ مهربان

درپنـــــــاهِ حضـــرتِ پروردگار
جانتـان لبــــــــریزازعطـرِبهـــــار
چون‌پـدر٬درزندگیَم‌بوده‌است
حیــدری بودن برایم افتخـار
شـادروحـش٬درتمــــامِ‌عُمرْبود
دررَهِ دینِ خــــداوند،استــــوار
بارهـامی‌گفت٬این‌راگوش‌کُن
شیـعه بودن داده مارااعتبـار
خواهم‌ازدنیایِ‌فانی‌سویِ‌حَشْرْ
بادلــی آرام گــــــــردم رهسپــار
ذکــرِماعجّـلْ‌فـرج٬باشدمــدام
تابیـــایدخــاتمِ هشـت وچهـار
موجبِ دلشادی‌صـاحبْ‌زمان
انتظاراست‌انتظاراست‌‌انتظار
کاش آیدآن گُلِ یـاسِ سپیـــد
برسَرِبالیـــن٬وقتِ احتضـــــــــار
مطمئنم‌زینْ‌که‌یک‌روزِقشـــنگ
می رســدازراهْ٬مــــــولاباوقـــــار
مهــــــربان وباابهّــــــت می رسـد
هست اواسبِ‌سپیدی‌راسوار
هسـت دریک‌دسـت‌قرآنِ‌خـــــدا
دستِ‌دیگرهم‌بگیـرد،ذوالفقار
نرگسِ زهــــــــــرا،بیــــــایدعـاقبت
تاکُنَدعــدلِ عـــــــلی رابرقــــــــرار
بیـــــــرقِ عـدلِ‌عــــلی دردسـتِ‌او
می شـــــــوددرکُلِّ عالَم پایـــدار
دردلِ ماعشقِ اوپاینـــده است
بی‌ولایش‌نیست‌کَس‌دراین‌دیار
گـربیـــاید٬دررکابش حاضــــرند
پیروانِ جان‌فـدایش بی‌شمار
بَرکَنَـداوریشـــــــــــه یِ بیــــــدادرا
مثلِ جدّش مرتضیٰ بااقتـدار
عشق‌ومِهرِمهدیِ‌صـاحبْ‌زمان
تاابدباشــدبه دل ها،مـــاندگار
این بُوَدآویـزه یِ گـــــوشِ همـه
کَسْ‌نشدبی‌عشقِ‌مهدی‌رستگار
شدپریشان٬هرکجادرهرزمـــان
نامِ مــولا،داده حـــــامی راقرار
گـــــرکه شیـعه لایقِ این‌کارشـد
دررهِ مهـــــدی کُند،جان رانثــــار