سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 2 دی 1403
    22 جمادى الثانية 1446
      Sunday 22 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۲ دی

        وقتی موسیقی چشمانت مرا وسوسه می کند

        شعری از

        محمود محجوب

        از دفتر در تلاطم رود نوع شعر سپید

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۳۱ تير ۱۳۹۴ ۰۸:۵۲ شماره ثبت ۳۹۰۳۰
          بازدید : ۵۲۲   |    نظرات : ۲۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر محمود محجوب

        وقتی موسیقی چشمانت مرا وسوسه می کند
                  احساس کوزه شعرم را خیس می کند. . .
        این حکایت ساحل آرام و هوای معتدل بهاری است
                                        که در فصل زمستان
                                             بی وقفه روی بازوانت
                                                     نوازش می کند معشوقه ات لبان سرخش را.
        تو مثل امواج آرام و بی وقفه ساحل
                       روی اندامم می خزی
                         هی بالا و پایین می کشی خودت را
        چه رویایی است این که تورا در آغوش دارم و شعر می سرایم. . .
        بیا با من چشمانت را روی افق ثابت کن
                                             بیا تفاوت ها را بشکن
                       میان پهنای دریا با آسمان مرزی نیست
        من هرچه لنز چشمانم را می فشارم
        هر چه دقیق تر می نگرم
                 مرزی نمی بینم
                        این تفاوت مردم عادی است با مرزها
        من اما یک عاشقم
        عاشق چشمانت که موسیقش را خودش می سراید؛. . .
         
        . . . تا غروب را نقاشی می کنم
              یک حلقه آتش زرد
                     مثل حلقه ازدوجمان
                       میان این تفاوت بی مرز هویدا می شود
                  مثل روزهای شاد هر روز بهتر از دیروز
        غروب را دوست دارم
        دوست دارم غروب را میان این رویای همیشگی. . .
         
        با من به شب بیا
        آنجا دیگر میان هیچ و همه مرزی نیست
        هر دو سیاهند هر دو تاریک
                         میان اندام من با تو
                                کسی تفاوت نمی بیند
                                 آری مردم عادی هم تفاوتی نمی بینند
                                      تنها انگشتان من است
                                           که شامه ی عاشقانه ام را حریص تر می کند
        این درخواست بی وقفه ، همپایی در شب
                   همپایی تو با من در شب
                            روی کشتی بومیان جزیره
                               تا صدای موسیقی برهنه ی شان
                                               با موسیقی چشمانت
                                              سمفونی تکنوازان را خلق کند!. . .
        آری با من به شب بیا. . .؛
         
        آنچه آن را خماری بعد از نئشگی می نامند
        -ای شما که لنز چشمان تان را می فشارید تا تفاوت بی تفاوت مرزها را جستجو کنید-
        عبارات ذیل است که برایتان می خوانم:
                        من مانده ام و
                            خماری مستی بعد از با تو بودن
                        همه آرزویم
                                تا طلوع خورشید را نقاشی کنم
                                                 میان این تفاوت بی مرز.
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4