سخنی با انگور

سخنی با انگور

گناه ِ تو چیست
که دانه هایت را
به لذت می خورند
حتا
به فراوانی وُ فزونی
اما
عصاره ات
آن شهد ِ شیرین ِ پر نشاطتت را
حرام جار می زنند؟
مگر تو غیر از نشاط وُ شاد
و شیرینی و شکربار هستی؟
پس بگذار وُ بگذاریم
آن کسان
فقط دانه هایت را بخورند
و ما
هم دانه
و هم عصاره ی ِ
پر نشاط وُ شادی آورت را
تا در رقصی شادمان
دست افشان وُ پایکوبان
جای جای ِ وطن را
شاد باشیم
پس
درود ما بر تو ای انگور
که نام ِ دیگر ِ تو
شراب است

احمد پناهنده ( الف. لبخند لنگرودی )