سرور عالم

خـــدا چه افتخــــــارِ کاملی داد
که‌مارا سَــروَری ، مثلِ‌عـلی‌داد
ولادت‌ بهترین‌جایِ جهان‌است
بزرگیِ‌دلش‌ چون‌کهکشان‌است
تمامِ پهلـوانان ، ریزه خـوارش
همه ، خــوبانِ عالَم در کنـارش
علی ، یـارِ نبی ، نه ، نـــزدیک تر
برادر گشته حیــــدر ، با پیمبـــر
صفاتِ کلِّ عالَم در وجـــودش
همه ، دنیــــا برابر با سجــــودش
رکـوعش شد نمادِ عشق و ایثار
شده الگـــویِ هر فــــردِ فداکار
به‌غیرت‌برتر از او درجهان‌کیست
چنین‌شاهی‌رئوف‌ومهربان‌کیست
خدا او را به هستی سَروَری داد
به جنّ و انس ، کُلّا بـــرتری داد
تمـــامِ اولیــاء ، از نســــلِ اویند
خلائق عشــق را در او بجــویند
بُـــوَد او علّتِ خـــلقِ دو عــــالَم
چـوهستم‌شیعه‌اش‌نیکوست‌حالم