میخندی

بروی خاک خاموش شدی و میخندی

به شکل هیچ فراموش شدی و میخندی

درست مثل نامه ای که هیچ کس نمیخواند

رفیق من مخدوش شدی و میخندی

همیشه گفته ای که نمیشود برد از یاد

فدای یک آغوش شدی و میخندی

صدا میزنی توو ی خوابت که بیداری

چه میشود گفت بیهوش شدی و میخندی

سکوت کرده ای و همین برای تو کافیست

اسیر هزار پاپوش شدی و میخندی

مثل افکار پوسیده ای که میمیرند

نفس بکش که مغشوش شدی و میخندی

بروی خنده های خودت اشک میریزی

برای ذهن خودت سرپوش شدی و میخندی

چرا که گریه کنی خنده بهترین کار است

چه شاعرانه خاموش شدی و میخندی!

هیربد