روزگار مکار

سخن گشوده مگو روزگار مکّار است
ریا و مکر در این روزگار بسیار است

فریب نور بخوردم که آید از خورشید
فریب خورده در این بند شب گرفتار است

از آنچه میگذرد عاشقان خبر دارند
دو دیده از دل شب تا به صبح بیدار است

اگر چه قفل دهان را کلید دیگر نیست
حدیث دل سر هر کوچه هست و بازار است

شراب هم نکند آتش دلم خاموش
غم زمانه در این روزگار بسیار است

چه دوره ای است خدایا که ما در آن هستیم
ز سرب تفته و کشتن همیشه اخبار است

گذارت ار به من افتد رفیق دیرینم
مپرس حال دلم را که جزء اسرار است

درون خانه گریزان نشسته ام دیری است
کلون درب کشیده که دزد و اغیار است

تنم اسیر کمندی به دست دوران شد
دلم به عشق نگاری چنان گرفتار است

نفس اگر رودم آرزوی دیدن اوست
امید زندگی ام لحظه های دیدار است