ماه و سنگ

مهربان‌یارمنا‌,ماه‌که‌بالا‌امد
بر لب چشمه بیا, ماه که بالا آمد

خاک‌راهم‌همه‌تن‌تا‌گذری‌بر‌سرمن
جان‌من‌,یک‌تک‌پا‌ماه‌که‌بالا‌امد
 
حلقه در حلقه صفا ریخته از پنجره ها
شب کجا ؟چشمه کجا ؟ ماه که بالا آمد
 
رو به هر سو کُنَما هروَلَه هوهو کنما
تَن تَنا تَن تَتَنا ماه که بالا آمد
 
 نور من سایه ی من ای سروسرمایه ی من
 آب کن سنگ مرا ماه که بالا آمد
 
لنگ نگذارمرا بشکن و بردار مرا
ای همه نور خدا ماه که بالا آمد
 
امشب و هرشب این دشت تماشا دارد
سایه ای سر به هوا ماه که بالا آمد
 
دل به دریا بزنم خیمه به صحرا بزنم
با همین زمزمه با ماه که بالا آمد