حضرتِ حیدرتک وتنهــابه شـب
بـادلی غمگین وجانی پُــــرزِتب
میـــبَرَدتابوتِ یاســـش رانهـــان
لحظه هایِ خــوابِ آن نامحرمان
تانهـــان باشـــــدزِدیــــدِظالمـان
قــبرِاوتا دوره یِ صـــاحب زمــان
کَـس نبوده مونــس وغمخــوارِاو
غیـــــــرِفــــــرزندان واندک یــارِاو
درپی اش ســبطینِ پیغمبــرروان
بـاابـــــوذر،آن رفـیــــقِ مهربــــان
کـــس نبـــــوده یـــاورِدخـتِ نبی
غـیــــرِفـرزنـدان وعـمّـــــاروعـلی
درمدیـــــــنه،آلِ پـیـغمبرغــــریـب
پُرشـــده شـــهرازسـتمهاوفریـب
حضـرتِ زهــــــرابه مولاگفته بـود
ازســـتمهائی که بـراورفتـــه بـود
هیچ خیــری زین بلاخـــانه نـدیـد
ازجهــــان ومـــــردمانـش دل بُرید
بهــــــرِدیـــــــــدارِپدربیــــتاب بـود
چشـــمِ مـــولاازغمـش پُرآب بـود
مردمی که،ازخـداغافل شــــدنـد
درعبــــاداتِ خـــدا،کاهل شــدند
حــرفهـــایِ مصطفی ازیــاد،رفت
دیــــن وایــمـانِ همه،بربــاد،رفت
ازغدیـرِخم،کســــی یادش نبــود
یـاکه دریادآوری،ســـــودش نبــود