غفلت

پیچکی بر ساق خود پیچیده ایم

کرمکی درپیله ای لولیده ایم

خوش به حال آن نسیم وآسمان

ما که پابند غمی پوسیده ایم

تن به تنهایی سپرده کنج غم

رنگ غمهای زمینی دیده ایم

گاه غفلت سالیان مهمان ما

آنچنان سر گرم با بیهوده ایم

ماهبوطی کرده ایم از آسمان

میوه ای از باغ حسرت چیده ایم

ره به جایی کی بریم از این دیار

ماکه در خاک زمین غلتیده ایم

پاره پاره شد لباس عافیت

جای آن جامه ی غم پوشیده ایم

تشنه ی مینای حق بودیم ما

جام غفلت جای آن نوشیده ایم

خوش به حال آن نسیم وآسمان

ما که پابند غمی پوسیده ایم

تن به تنهایی سپرده کنج غم

رنگ غمهای زمینی دیده ایم

گاه غفلت سالیان مهمان ما

آنچنان سر گرم با بیهوده ایم

ماهبوطی کرده ایم از آسمان

میوه ای از باغ حسرت چیده ایم

ره به جایی کی بریم از این دیار

ماکه در خاک زمین غلتیده ایم

پاره پاره شد لباس عافیت

جای آن جامه ی غم پوشیده ایم

تشنه ی مینای حق بودیم ما

جام غفلت جای آن نوشیده ایم