تو را بر روی کاغذها اگر رقصانده خودکارم

تو را بر روی کاغذها اگر رقصانده خودکارم
تمام حرفها را از نگاهم خوانده خودکارم
شبیهِ کفتری که جلد بامی است در شهری
برای از تو گفتن رویِ کاغذ مانده خودکارم
تو را تویِ گلویِ دفترم آهسته می ریزم
هوس های مزاحم را همیشه رانده خودکارم
چه بی شرمانده دارد می نویسد چون به تو حتماً
نیازِ بوسه ای را بر لبت فهمانده خودکارم
تو می ریزی به رویِ شانه گیس مشکی خود را
برایِ وصفِ حالم مدتی ـ در ـ مانده خودکارم
به سازت کوکِ کوکم، در غزلها با تو می لولم
به وزن خنده های تو مرا رقصانده خودکارم