طفل شش ماهه چون تبسّم کرد
تیــر هم دست و پای خود گم کرد
تــــا نبینـــــد چــــه اتّفاق افتــــاد
بوســـه ها بـــر گلـــوی اصغر داد
***
ظهر عاشـــــور در خیـــــــام حــــــــرم*
تشنگـــــی بــــــرد تــــاب اصغــــر هم
گل نشکفتـــــه ی ریــــــــــاض حسین
لفــــــــظ بسم الله بیــــــــاض حسین
لب چــــــون غنچه ، بی کلام گشــــود
طاقــــــت زینــــــب و ربــــــاب ربــــود
کودک تشنــــه را نــــه آب و نـه خواب
دل اهل حــــــــــرم خـــراب و کبـــاب
عطـــش آن دم کـــه تـــرکتـــــاز آورد
جگـــــر غنچـــــــــــه در گــــداز آورد
اصغـــــرش را ربـــــاب پـــــــاک نهاد
همچو مصحف بــــه روی دست نهاد
آمد از خیمـــــه بـــا شتـــاب بــــرون
دلش از نـــــالــــه های کـودک خـون
گفت بــــا شــــاه دین ربـــاب فگـــار
اصغـــــرم را نمــــانده تــــاب و قرار
تشنگـــی برده تـــاب ازین کــــودک
تاب همراه خــــــواب ازین کــــودک
برســـان خــــود بـــــه کـام آب اورا
که عطـــــــش می دهد عذاب اورا
خســــرو دین گرفت اصغــــر خـود
همچو جان عـــــزیـــز در بـــر خود
دیــــــد لب ها چـــو غنچه پژمزده
عطــش از کالبـــــد رمــــــق برده
چشمها چـــون سوال پـــــر ابهام
آهـــــوان شکسته پــــــــا در دام
ســــوی میـدان رزم کرد شتـــاب
اصغـرش روی دست و پا به رکاب
تا به رحـم آورد مگـــــر دل خصم
رفت و استـــاد در مقـــابل خصم
گفت بعد از سپــاس و حمـد خدا
ای گـــــــــروه سپــرده راه خطا
با من ار دشمنید و طالــــب جنگ
عرصه بر کودکان چرا شده تنگ؟
طفل شش ماهه راگناهی نیست
جز منش یار و تکیه گاهی نیست
برسانیــــد جــــــــــرعه ای آبش
که عطـــــش برده از بدن تـــابش
کودکان را به هیچ مذهب و کیش
کس نیــــــــازرده و نکرده پریش
گرم گفتـــــــــــار با عدو شه دین
اصغرش روی دست همچو نگین
که بنـــاگاه زان گـــــروه لئـــــام
جنگجویی پلیـــــد و حرمــله نام
هــــــدف آن طفل نازدانه گرفت
گلــــــــوی نازکش نشانه گرفت
طفل شش ماهه چون تبسّم کرد
تیر هم دست و پای خود گم کرد
تا نبیند چــــه اتّفــــــــاق افتـــاد
بوســـــــه ها بر گلوی اصغر داد
در میــــــــــــان شرار آتش کین
دید چشمان آسمـــــان و زمین
ســــــروی از پا فتاد و شد پرپر
غنچـــــــــه ای از ریاض پیغمبر
«خوش عمل»راازاین غم جانکاه
دیده دریاست ، سینــــه آتشگاه.
_______________________________
*مثنوی فوق با عنوان «غنچه ی پرپر» در مسابقه ی سراسری شعرآئینی «ظهرعاشورا» در سال 1376 از میان 56 شعر برگزیده و نهایی حائز رتبه ی اوّل گردید.(هذامن فضل ربّی)