مــرز احساس بین مــا کــم بود ؛ دلــم آرش شــد ونگــاهم تیــر
پـی فتـح دل تـــو کوشیدم ؛ ولـــی انگـــار، دل شده پــاگیــر
قرعه این بـار فـال شیریــن و ؛ بیستــون روی دوش احســاســم
میــزنـم تیشـه نیسـت فرهــــادی ؛ کـه بیـایـد به یـــاری تقدیــــر
قدمت عشق تخت جمشید است ؛ هر ستون را به نام تو زده اند
بیـن هـر خـط کتیبــه اش امــا ؛ جــای گنــدم نــوشتــه انـد انجیـر
ارگ بــم از گِــل وجـود تـو بـود ؛ اخـــم کــردی و شهــر می لـرزیـد
خبر اَخــمِ تو چه بَـد پیچیـد ؛کان بسی کُشته، من ز جانم سیر
مثــل شهــــزادۀ هخــــامنشـی ؛ مثـل الـونــد سخـت وسنگینـی
رمــل،جــادو،طلســم و اسطــرلاب ؛ نکنــد در تـــو هیـچ یـک، تأثیـر
جنـس گنجینـه هـای المـــاسـی ؛ تـو خــود کـوه نــوری امـا حیـف
مثـل افشــار شــاه ،مغـــروری ؛ حسٌـت اصــلا نمــی کنــد تغیـیــر
مثـل فنجـــان قهـــوۀ قجـــری ؛ طعنــــه را ســــرکشیــده ام امـــا
نسل سردار خان تبریــــــــزم ؛ دست وپایم نمـی شــود زنجیــــر
گرچه سربـاز ســاده ای هستم ؛ کودتــایم ولـی تمـاشـایی ست
درتو رخنــه می کنم روزی ؛ عشــق را با تــو می کنم تسخیر