اشتباه

نگاهم از آسمان میبارد

بر شیشه اتاقت

پرسه میزند احساسم

بر روی برگهای گمشده ی راهت

برگ هایی که امروز مبحوس شده بودند

زیر پاهایت

و قاصدک هایی که در دستانم دارم

میدانم ...

فوت کردنشان اشتباه نبود

که بوی نفسهای تو را دارد هنوز

و نفس های من که دلواپس نفسهای توست

وقتی قاصدک ها گاهی دیر می آیند...

باید خار از نگاه زدود

زیر باران شب ...

تابوسه های شاپرک عریان دیده شود

و شعور شعر برای تو فلسفه ی نو نباشد...

..............................................

ای کاش اشتباهی وجود نداشت

تا تو اشتباهی نبودی

و من نمی گفتم اشتباه...