سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 3 بهمن 1403
    23 رجب 1446
      Wednesday 22 Jan 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        وقتی این همه اشتباهات جدید وجود دارد که می‌توان مرتکب شد، چرا باید همان قدیمی‌ها را تکرار کرد. برتراند راسل

        چهارشنبه ۳ بهمن

        الهام گیتا ...

        شعری از

        رونیا گلیان

        از دفتر فصل تولد ... نوع شعر غزل

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۷ ارديبهشت ۱۳۹۰ ۰۰:۲۸ شماره ثبت ۲۷۴۴
          بازدید : ۱۰۲۵   |    نظرات : ۱۳

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر رونیا گلیان

        الهام  پژواره از شعر تو بگو گیتا
        چه بگویم؟ 
         
        گیتا! 
         
        گیتا! 
         
        یادش بخیر آن سال ها 
         
        کوچه ها بن بست نبود! 
         
        شور و شوقی داشتم 
         
        توی دل ها 
         
        شاخه های دوستی می کاشتم 
         
        اما حالا 
         
        حالا حالا!! 
         
        خسته و فرسوده ام! 
         
         
         
        گیتا اصلا گم شدم 
         
        در کوچه های کودکی! 
         
        نه بهشتی نه جهنم! 
         
        من اسیر برزخم! 
         
        راستی آن درخت کوچکی 
         
        که میان خانه همسایه بود 
         
        یادت هست؟ 
         
        آن که در پیشواز سار ها 
         
        پرستوها 
         
        شکوفه ها را دود می داد!! 
         
        اما الآن دست سرد سرنوشت 
         
        برگ هایش سوخته است! 
         
        بی سایه و تو خالی و پوسیده است!؟ 
         
         
         
        پژواره5/2/90 
         
        ===============
         
          پاسخ اعظم گليان ( گلي ) به نوشته محمد ترکمان(پژواره)
         
        شکوفه های صورتی ام 
         
        سالها پیش در حیاطی بی آفتاب پر پر شد 
         
        و دستی سرد آنها را به خاک بخشید... 
         
        این روزها مدام دلم را صدا میزنم که تنگ نشود 
         
        این روزها
         
        به کلید قلب محزونم می اندیشم 
         
        که زیر بالشتک آبی آدمکی خفته است 
         
                    و منتظر است تا با بوسه ای بیدارش کنم 
         
        آنروزها یادت هست؟ 
         
        که چگونه کفگیرهای تزویر 
         
        ته دیگهای سوخته ی خیالم را خراشید؟ 
         
        این روزها سخت مضطربم 
         
        مدام کلماتم  را کورتاژ می کنم 
         
        و می بینم 
         
        باز هم آبستن واژه های ساده شده ام...  رونیا گلیان
         
        ۰
        اشتراک گذاری این شعر
        ۳ شاعر این شعر را خوانده اند

        Guest

        ،

        مهدی یوسفی نژاد (لولی وش)

        ،

        رونیا گلیان

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5