مناجات با خدا

ای جان من
ای عشق بی انتهای من
ای دریای لطف و جان من
ای ثروت و معنای من
ای خنجر شکار من
ای نور بی همتا بر ظلمت تنهای من
ای دلنشین همدم و جان من
ای شه مهتاب من
ای نام پر نشان من
ای رحمت بی منت بر وسعت گناه من
ای عفو تو بالاتر از گناه من
ای جان من
ای غمزدای جان من
ای که بر دردت از تو پی شفا نرم
ای مالک دوران من
ترا میخوانم و می جویم و می گویم
مرا از خودت مران
نا امیدم مکن
حیرون و سر گردو نم مکن
دیوانه و پر دردم مکن
بی یار و بی غم خوارم مکن
ای صاحب جود و کرم
ای صاحب منت و شرف
ای صاحب عزل و نصب

ای صاحب عشق و ثنا

ای خوش عهد و وفا
ای با لابر خوش سیما من
ای که بر عذابت مهری است به راز
این من مستمند ناچیزو بیچاره تو
به تو شکایت میکنم
شکوه و زاری به جان میکنم
من بی آبرو را گناهم بخشیدی
آبرو داریم کردی
من را شهره نام کردی
چرا رویت را از من بر میگردانی
مگر من در آتش تو فر یاد نمی زدم
که دوستت دارم

تو امیدمی
تو پنا همی
تو مونسمی
تو همه چیزو جانمی
اگر تو رو از من بر گردانی
فر یاد میزنم
این رسم مهمان نوازی نیست
تو پناهم دادی آب و غدایم دادی جایم دادی
اما چرا سلامم نمیکنی

نگاه تو از من رو برمیگردانی

من را در بدر کویر و بیابانت نکن
نمکدان را شکستم
اما میدانم نمکدان شکسته ها را به خانه ات راه می دی
مگر تو یار غریبان نیستی
مگر تو یار بی پناهان نیستی
مگر تو سامع و دل دار دهنده آنان نیستی
منم در بند اسیر
پس رهایم کن
مهر و خنده ات بر جانم کن
ای که بی تو نیستم
ای بهترین بهترینها