سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

سه شنبه 16 ارديبهشت 1404
    10 ذو القعدة 1446
      Tuesday 6 May 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        بخشندگی را از گل بیاموز؛ زیرا حتی ته كفشی را كه لگدمالش می كند خوشبو می سازد.اونوره دو بالزاك

        سه شنبه ۱۶ ارديبهشت

        مکر زنان!!!!!!!!!!

        شعری از

        بیژن آریایی(آریا)

         از دفتر چرک نویس نوع شعر غزل
        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۱۷ ارديبهشت ۱۳۹۳ ۱۶:۳۹ شماره ثبت ۲۶۱۴۲
          بازدید : ۱۰۸۰۸   |    نظرات : ۲۹
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بیژن آریایی(آریا)

        ای  دوستان  بخوانید ؛ این داستان زیبا
         
        حیران ز مکر نسوان؛مانی تو بی مهابا
         
        در جاده ایی تصادف؛بنمود   مرد   نادان
         
        مردی  که  او  ندانست؛از مکرْ هیچ الفبا
         
        خودرو در این تصادف؛گویی شده قراضه
         
        با   زحمت   فراوان ؛ آن  را خریده بابا
         
        له و لورده گشته؛خودروی هر دوتاشان!
         
        ناگه   که  شد  نمایان ؛ بانوی دل فریبا
         
        گفتا  به  مرد  بدبخت؛ شکر  خدا  برادر
         
        چون هر دو تندرستیم؛ نیستیم  نا شکیبا
         
        حالا  که  جان  سالم ؛ در برده از تصادف
         
        نوشی کنیم ز مشروب؛سالم بمانْد ؛عجیبا
         
        با شدت تصادف؛شیشه ز می  بجا   ماند
         
        چون خسته ایم و اکنون؛می گشته است نصیبا
         
        آن زن گرفت شیشه؛جامی ز می نمود پُر
         
        دادش  به  مرد  نادان ؛ نوشید او  قریبا
         
        جامی   دگر  بدادش؛ تا  غصه را زداید
         
        آن مرد باز نوشید؛ گفتش  سلام  رفیقا
         
        چون مست گشته آن مرد؛گفتا به زن چرا تو
         
        نوشی ز می نسازی؛از چیست ای  نجیبا؟
         
        گفتش به خنده بر مرد؛پس منتظر نشینیم
         
        تا   افسر  مجرّب ؛ آید   که   او    غریبا
         
        لختی گذشت افسر؛در  صحنه شد  نمایان
         
        چون دید هر دو ماشین؛از هم گسسته آنجا
         
        گفتا به مرد مفلوک؛مستی و حق به زن داد
         
        مردک   به   هوش  آمد؛  پاره  نمودْش  دیبا
         
        دیدی   فریب   زن   را؛  ای  دوستان  شاعر
         
        پختست  نان   بد  زن ، با کاسه ایی ز شوربا
         
        دادش  به  مرد  مفلوک ؛ تا  باز  فاتحْ   گردد
         
        گر  زهر  نیز  دادش ؛ می گفت  خوری   مربا!!
         
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۸ شاعر این شعر را خوانده اند

        غلامعباس ریاحی(آریا)

         ،

        رضا حمیدی راد ( احسان )

         ،

        نادر ابراهیمیان

         ،

        منوچهر مجاهدنیا

         ،

        فرامرز فرخ

        ،

        فروزان شهبازي

         ،

        باقر رمزی ( باصر )

         ،

        حوریه(دلشید)اسماعیل تبار

         ،

        جواد کشته گر

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        فرید عباسی

         ،

        علی اسماعیلی

         ،

        منصور دادمند

         ،

        سعیده معتمدی

         ،

        يدالله عوضپور آصف

         ،

        رضا نظری

         ،

        میثم دانایی

         ،

        ابراهیم سبحانی

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        محمد باقر انصاری دزفولی محمد باقر انصاری دزفولی
        ۷ ساعت پیش         سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        ۱۲ ساعت پیش         وحید سلیمی بنی وحید سلیمی بنی
        دیروز         زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
        ۲ روز پیش         سیاوش آزاد سیاوش آزاد
        ۴ روز پیش         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۴ روز پیش         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۴ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        ساسان نجفی(سراب)

        لحظه ها رو دریاب پشت شیشه برف می بارد اا در سکوت سینه ام دستی دانه ی اندوه می کارد
        طاهره حسین زاده (کوهواره)

        دل و جان فدای آن دوست که ز هجرش آتشم روست ااا که بسان آه دجله غمی از فرات در اوست ااا سلامم استادبانو نسترن خانم جان بله الحمدلله علی کل حال
        سیده نسترن طالب زاده

        م ای رستخیز ناگهان ااا ای رحمت بیمنتها ااا ای اتش افروخته ااا در بیشه ی اندیشه ها ااا درودتان استادبانوی جان سرکار خانم دکتر کوهواره ااا بی برقی به از بی ابیست و اینها خیلی بهتر از زلزله میباشند
        ساسان نجفی(سراب)

        یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم اا در میان لاله و گل آشیانی داشتم
        طاهره حسین زاده (کوهواره)

        من و بی برقی بی هم نفسی ااا جاده ای سوی همه دلواپَسی ااا من و تنهایی و غربت و جنون ااا من و آگاهی از هر چه بی کسی ااا بداهه ی

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1