سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        بلوچ

        شعری از

        بیژن آریایی(آریا)

        از دفتر برگی از تاریخ نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۲۵ فروردين ۱۳۹۳ ۱۷:۳۴ شماره ثبت ۲۵۵۴۱
          بازدید : ۷۹۶   |    نظرات : ۲۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بیژن آریایی(آریا)

        چو  من  خواندم  ز لُرّ و کُرد ایران
         
        کنون وقت است بلوچ آید به میدان
         
        بلوچی  که  نشان   دارد  ز  تاریخ
         
        به  شرق  کشورم  مانند  یک میخ
         
        فرو  رفتست  آنجا  ؛ استوار است
         
        ز بهر  خاک میهن جان نثار است
         
        دلی  ساده  ؛  روانی   شاد   دارد
         
        نگاهی    پر  ز  مهر  ؛ آزاد دارد
         
        همه مرد و زنش پُر  کارُ  پُر   کار
         
        نبرد   با   زندگی  ؛بسیارُ    بسیار
         
        طوایف چون توانستند که خود را
         
        ز  دست   دشمن    خاک   اهورا
         
        نگه دارند ز سیلِ دشمنِ   مست
         
        بخوانم بهرتو هر آنچه را هست
         
        نخست پودینه و میر است و کیخا
         
        کیانی  و  کمالی  هست  و   نورا
         
        ارابیب ؛ پهلوان  و  کاظمی  هم
         
        الهی  بختشان  دور  باد  از  غم
         
        طوائف هم که خوانند ریشهْ خود را
         
        عرب دانند و نازند پیشهْ  خود    را
         
        بود   گمشاد  زهی،   نهتانیْ   صیاد
         
        سپس  سالار  زهی  و  کولِ   دلشاد
         
        طوایف باشد و گویند  که این خاک
         
        ز بهرش می نمودیم سینه را چاک
         
        دلاآرامی    و  گرگ   وخاراْکوهی  
         
        چو  دلخک  ؛  سرگزی؛برّآهویی.
         
        شود  بسیار  گر من  بر  شمارم
         
        الا   ای  هم  وطن معذور  دارم
         
        بلوچ  با  صلابت    مهربان  است
         
        پذیرد میهمان را،خوش زبان است
         
        اگر    روزی   درآیی    منزل  او
         
        فرود آیی   عزیز   در   محفل او
         
        پذیرایی   نماید   هر   چه   دارد
         
        به  جز  تخم  وفا  چیزی  نکارد
         
        نگاه گرم و پر از مهر و عاشق
         
        سزاوارش بود ؛خوانیشْ  لایق
         
        به سختی و تلاش باشد بلوچ جفت
         
        بلوچ اما ز سختی شِکوه کی گفت؟
         
        خداوندا    بلوچ     را     از  بلایا
         
        کُنَش  دور  و تو آن را شاد خدایا
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3