سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 3 دی 1403
    23 جمادى الثانية 1446
      Monday 23 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        دوشنبه ۳ دی

        سعدی در شعر ناب!!!!!

        شعری از

        بیژن آریایی(آریا)

         از دفتر برگی از تاریخ نوع شعر قصیده
        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲۴ فروردين ۱۳۹۳ ۱۷:۲۷ شماره ثبت ۲۵۵۱۰
          بازدید : ۱۱۹۳   |    نظرات : ۳۴
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بیژن آریایی(آریا)

        دیشب   به   خواب؛   سعدی ؛ گفتا بگو  بدانم
         
        از   کی  تو می سرایی   ؛ نام   تو   را   ندانم
         
        این شعرها که گویی؛سبکش چه می شود  نام
         
        نزدیک است حماسی؛ اینگونه   است   گمانم
         
        شعری  که  می سرایی؛ آیا  خَرَد  کسی     آن
         
        گر  می  خرند   سرودت  ؛ برگو  دگر    نرانم
         
        گفتم  به  پاسخش  من؛ ای  شیخ  پر   ذکاوت
         
        سایتی   نهاده فکری ،  اینک  به   این  زمانم
         
        نامش   بود  ز   نابی؛  از  شعر   هست   آبی
         
        هر روز و هر شب من؛ حیران  در  آن  چنانم
         
        نقّاد   هست   بیدار ؛  از  خرده گیری    بسیار
         
        با   دانش   و   سلامت  ؛   دانند که من جوانم
         
        سعدی  اگر  تو خواهی؛ شعری   ز  شاهکارت
         
        خواهم  که  من  گزارم؛ در سایت ؛  می توانم؟
         
        گفتش  به  خنده  سعدی، نامت چه من بخوانم
         
        چون   نام   تو  ندانم ؛ دانی  که   من   جنانم
         
        گفتم  به  شیخ  شیراز؛ جانم   فدای    سعدی
         
        بیژن  چو   نام   دارم ؛   از  آریاست  نشانم
         
        خندید  شیخ  شیراز؛ گفتا  سخن  به صد ناز
         
        حق  داری   گر   بگویی ؛  از میهنم  برانم
         
        اکنون گزین کن از شعر،هر آنچه را که خواهی
         
        بگذار   در   نظاره ؛  در   نقد   آن      نمانم؟
         
        گفتم  که  جان   بیژن ؛ قولی  به  تو  ندارم
         
        گر  رفت  شعرت  آنجا ؛ در  خجلتت  بمانم
         
        گفت سعدی ام به تندی؛خرده  ز  شعر سعدی؟
         
        زود  انتخاب   باید ؛  از   کف   نده   عنانم
         
        رفتم منش ز بوستان؛شعری برای دوستان
         
        در سایت نهم زنقدش،ترسم که استخوانم
         
        دربشکند  چرا  که؛  سعدیست    همگنانم
         
        آوردمش   نهادم ؛  سید   کشید    زحمت
         
        زد  مُهرْ  بر  سروده ؛یعنی  شود بخوانم
         
        ماندست  شعر  سعدی؛ در  انتهای برگه!!
         
        طبق  روال  هر   روز،من انتها نخوانم!!
         
        خواندند یک دو شاعر؛شعر از شیوخ شیراز
         
        ناگه به سوی کارگاه؛ چون سیل  شد  روانم
         
        آن یک نهاد گل را؛آن دیگری  کف     آورد
         
        آن  دیگری  ز  بوسه ؛ پر کرد    گیسوانم
         
        از در چو گشت پیدا؛استاد به سوی کارگاه
         
        بر پشت میز نشست و  شعرش  بدید گمانم
         
        گفتش چنین؛شاگرد؛این شعر از که  باشد
         
        ابزار   را   بیاور ؛   تا   گیر  آن   ستانم
         
        آورد   نزد   استاد ؛  شاگرد   کُلِّ    ابزار
         
        استاد گشود جعبه؛ حیفش  که گفت  اذانم
         
        بعد از فراغت از حمد،استاد شد به کارش
         
        چون  خواند  بیت  اول ؛ لرزید   بازوانم!
         
        گفتش عجب سرودی؛از کیست شعر امروز
         
        چون  من  همه  شناسم ؛دانم که شاعرانم
         
        هرگز مثال این شعر؛کس نیست   یادمانم
         
        چون مصرعی ز دگر؛بیتش بخواند استاد
         
        گفتا  ز  وزن  خارج ؛  گردید    مهربانم
         
        ناگه خروشی از عرش؛آمد رسید بر فرش
         
        پس سعدیش بگفتا؛  شهد است این  زبانم
         
        آن اختیار شاعر؛ مر  درس  را  نخواندی
         
        این  اختیار  که  باشد؛در وزن  این چنانم
         
        گفتا که این صدا را؛ گویید  لب  فرو  بند
         
        در  شعر  لرزه  داری؛من بر  سر   همانم
         
        سعدی  چو  شد  خسته؛ درب جنان  بسته
         
        گفتا  که  هر  چه  گویید؛من هم نمی توانم
        ======================
                            پ.ن=
              دربست در خدمت دوستان
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۷ شاعر این شعر را خوانده اند

        بیژن آریایی(آریا)

         ،

        فروزان شهبازي

         ،

        سمانه هروي

         ،

        الهه انتظاری(شقايق)

         ،

        نادر اقبال

         ،

        محمد مير سليماني بافقي(باران)

         ،

        فرید عباسی

         ،

        ساحل شیدا(ساحل)

         ،

        آنا پورتقی

         ،

        فاطمه نجف زاده

         ،

        حوریه هاتف

         ،

        علی اسماعیلی

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)

         ،

        حوریه(دلشید)اسماعیل تبار

         ،

        میثم دانایی

         ،

        علي گودرزي

         ،

        علی اصغر اقتداری (حرمان)

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        دیروز         احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
        دیروز         علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
        دیروز         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۲ روز پیش         محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        ۲ روز پیش         مهرداد مانا مهرداد مانا
        ۲ روز پیش         وحید سلیمی بنی وحید سلیمی بنی
        ۳ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4