بیا تا گل کند در شعر دلجو سبز چشمانت

معطل کرده سبز چشم هایت دشت آهـو  را

به رقص دلنواز  پیچو تاب تاق ابـــرو  را

کشیدی روی قـرص مـاه با ترکیب جانسوزی

شکوه طرح تلفیق بهار و عـــطر شب بو را

کپی برداشتی از تاری شب های یلــــدایم

که افزایش  دهی بر دلبـری ها برق گیسو را

چسان پیدا کنم دل را درون سینه ی شمس  ت 

که گم کرده است مولانا در آن یاحق و یاهو را

من آن مرداب خامـوشم سپید دست هایت کو؟

که نقاشی کند بر سینــه ام آرامـش قـو را

غم از دل می برد وقتی که یادت خانه می سازد

به زیر سقف شعـرم همچو احساس  پرسـتو را

چرا بشناسم از پا دست خـود وقتی زلیخــاها

نمی دانند در چشم  تـو فـرق دست و چاقو را

 «الا یا ایــها لساقــی ادر کاسـاَ و نا ولـها»

مگر  با چـرخش جامی بخوابانی هیاهــو را

بیا تا گل کند در شعر «دلجو» سبز چشمـانت

نگیر از رونق مشق دلم این نـور  سوسو   را

=====

دلجوووو