جمشید دانایی فر سرباز کشورم

شیرهایم کو

کو  آن کوهای بالای سرم

قله های سربلندی کو

کو درفش کاویانی

کو اقتدار ما

کو آن  نژادم  کو آن  تبارم

در

محو یک پروانه شدن

زندگانی رفت

پیله ها را بدریم

پیدا و پنهانمان رفت

ای سرزمین آریایی

کجایند شیرانت

حماسه آفرینانت

کو

کاوه و سیاوشها

آرش ما کو

آرش... مرزداران کشورم کجایند

جمشید دانای فر کجا رفت

همان آرش های کشورم

همان پنج پیکری که چهار پیکر شدند

همان خدایان مرز کشورم

همانانی که رفتند

کجایند نره شیرانت

کجایند اسندیاران

کجایند کیانیان کشورم

کیان کشورم رفت

پاسداران ناموس کشور کجایند

کجا رفتی جشمید کشورم

کجا رفتی

غیرت پارسی

فر کشورم

کجا بیابمت

کجای این گیتی تقاست بگیرم

کجا اشک هایم را برزم

وقتی که پیکرت نیست

وقتی .....................................

که

کسی پی ات نیست

ببخش ما را ببخش

شهید کشورم

خدایا جمشید کو

کو فرزندان اسیر ایران