غربتِ غریب ...

پنجره دل را بگشا ، بهار آمد ...

نوروزتان خجسته باد .

با درود و عرض ادب دوستان خوبِ شاعر

با عرض معذرت که در اولین روز بهار و سال نو با این سروده اگر خاطرتان  مکدر می شود ...

بربزرگواری خودتان ببخشید ...

هیچ آشنایی نیست !

بر دیوارهای گِلی این قلعه ی خاموش

خاکی بس غریب

از روزگاران تلخ

از سُم ضربه سوارانِ بد اندیش برپیشانی ست

و بوی ماندگی تجاوز

در سرداب های خشتی و کج !

زمانی میدان گاه

قتلگاه برادران ام بود !

پدران با چهره ای عبوس و قهوه ای

وچشمانی با نفرت آشنا

ماتِ تسمه های چرمین

با فرودی درد آلود بر پوستِ فرزندان

که مویه مادران هم راه به جایی نداشت !

هیچ آشنایی نیست کنارِ این ظلمت -

" که پا می فشرد بر حریمِ شب "

" حسرت به یک ستاره می برم "

افق محو سیاهی

افسونِ ابلیس خوشه های طلایی گندم زار را

در لهیب آتشین خود می سوزاند

و دخترکان باکره

با تن پوشی از حریر سبز

جام را از خون شان پُر می کنند !

حال این فانوس ماست در مسیرِ باد

با شعله ای اندک

که از وحشتِ خاموش شدن

بر خود می لرزد -

هیچ آشنایی نیست

غریبِ غربتِ خویش ام

در این فضای بس نفس گیر

که آفتاب اش تیره گی را به خود می کشد

و ماهیانِ رودخانه های اش

در سر ریز گنداب ها می میرند !

این جا هیچ آشنایی نیست ...!

پ .ن

.

.

.

" یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور "