بهارین باد باران گیسوان شب چکانت را

زمین دیوانه خواهد کرد خواب کهکشانت را

بهارین باد باران گیسوانِ شب چکانت را

در اعجاز نگاهت زل نزن اردیجهنم را

به فروردین بنوشان بار دیگر شوکرانت را

به لحن دلفریبت سال نیکو می رسد از راه

به آغاز خوشی پایان بده فصل خزانت را

توآرامی شبیه ماه و من درگیر ِ جذر و مد

نگاهم کن که بی شک دوست دارم امتحانت را

شبی بر شانه ی ایرانی ات آرام می گیرد

دلم دارد هوای سرزمین باستانت را

مرا بر روی دستان ِ خودت تشییع خواهی کرد

و خواهی برد از رگهای من نام و نشانت را

پس از عمری زمین خوردن دوباره دوستت دارم

نگیر از چشم هایم خونبهای آسمانت را

سید مهدی نژادهاشمی