دوست دارمِت ده تا

تو رو دوست دارمِت ده تا

همون ده تا که خیلی بود

تو رو دوست دارمِت اونقَد

که مجنون، عشقِ لیلی بود

تورو دوست دارمِت اما

دلت جای دیگَس بانو

نپرس از من چرا گیجم

گذاشتم سر روی زانو

دلت جای دیگَس عشقم

برو خوش باش محبوبم

فقط میشه بگی که من

چرا اینقدر مغضوبم؟

فقط میشه بگی چی شد

دلی که عاشق من بود

کجاست اونی که فِک میکرد

فقط اون لایق من بود؟

کجاست اونکه قسم می خورد

بدون من زمینگیره

خیال می کرد دنیاشَم

نباشم زود میمیره

بدون من برو خوش باش

تو خوش باشی خوشم بانو

خوشم؟ نه! آخر خطّم

خودم رو می کشم بانو

خودم رو می کشم بی تو

خودم رو می کشم اینجا

با خون صد بار مینویسم

تو رو دوست دارمت ده تا