بی نام

آنقدر زیبا شده ام

که با رویش جوانه ها بیدار می شوم

با هر شکوفه نارنج نماز می خوانم.................و

 در دورترین مکان زندگی صدای نوزادی را می شنوم

که .......  به زندگی سلام می کند

روی درکم پلی می زنم به سوی خدا

آرام میروم

              آهسته میروم

                              کسی از خواب نپرد

به دوستی که...دوستش دارم

درود می فرستم

با مرگ یک قناری..............قهر می کنم

به بیداری یک جغد می رسم

و در سیصد و شصت درجه چرخش گردنم

فقط عشق می بینم

رروی غنچه های گل مریم را می بوسم

به ناهید .و خورشید و عطارد خیره می شوم

و

دیگر به خدا تردید نمی کنم

ودر یک بهار سبز

به رویش بابونه ها می نگرم

آری آنقدر زیبا شده ام

که

خدا را می بینم

هم با دل...

هم با جان...

آری بسیار زیبا شده ام........................