بی نام

ما از زمانی دیگر
                           در جایی دیگر
                                                  و بجای کس دیگری نشسته ایم
ما نیستیم
                 دیگری شاید باشیم

و شاید در افسوس کس دیگری بمیریم

و یا شاید به پادشاهی دیگری تعلق داریم

آری...

ما نیستیم این که هستیم

این بدی که جان می گیرد و دل شکستن هنر اوست

حرمت عشق می شکند و حریم انسان شکن است

و

حقوق حیوان را نقض می کند

و در این وادی زشت

چه کسی خود را شناخت؟

آن که درد را حس کرد

آن که دانست کس دیگری است!

آن که جانش داد

تا که

جان ها بدانند و بمانند انسان

آن که بهار ماند تا بود

آن که همان ماند که بود

همان که پرواز را از یاد نبرد

روی مهربانترین حس خدا خط نکشید

روی دیدار خدا شکی نکرد

او همان است...................همان است.......................همان است

انسان است......................................................................................

پایان