چینی شکسته

کوبه های بی رمق قلبم را

به ثانیه ها می سپارم

لحظه لحظه ام ر ا

چونان مرغی ذبح می کنم

دیگر اکنون نه رودها را انکار می کنم

و نه آواز پر پرندگان بالشتکم را

و به تو

که تمام هستی ام را به هیچ آویختی

هیچ نمی اندیشم

می شود با تو به تمامی پرندگان مهاجر 

غبطه خورد

از تو به خودم

فاصله ای است به وسعت کلام

در خودم می شکنم

و از نو

این چینی شکسته را

بند بند بند می زنم