خانه بخت

ماه می تابد وازخانه بخت واقبالم می گذرد کنارمهتاب ستاره ای نشسته است گویی از رازشب سخن می گویند آسمان غرشی کرد ابر ستاره راپوشانید صدای رعد جنبشی به باد داد آسمان هیاهویی به خرج داد دل رابه سقف سینه کوباند موج رابیدار کرد قایقی از عشق باخود به ساحل آورد کودکی را دیدم عشق را می بلعید باران درگوشش زمزمه می کرد نجوامی داد باد حرفها را روی تاب درخت می پیچاند عطر خوش بابونه ها تاپیچک خانه کدخدا می آمد آنجا عشق لذت می خواست بهار در باغچه می کاشتم عشق را در دلها نجوا می دادم آنجا همه چیز گران یافت می شد