ترانه های آفتاب

تا کرانه های دور

تا ترانه های آفتاب و نور

تا سکوت برکه در میان خواب برگ

می سپارم این دل غریب را به دست تو

                    شادمانه می سپارمش

خاطرت عزیز

چشمه در درون توست

نقش من درون آب

نقش تو درون من

بی حضور                 بی حصار

راست همچو سرو         نرم همچو خواب

سایه ی مرا ربوده ای

همچو سایه می خرامی از پی ام

نه اوفتاده بر زمین             که راست در هوا

در صفای صبحدم                       همچو نور

وسعت حضور تو مرا به خویش جذب میکند              همچو کهربا

از کلام تو.....

لحظه های من پر از حباب میشود........

بر دلم که می نشیند از هجوم موج بوسه هات          آب میشود

شب که در میان بستر نگاه تو                            به خواب میروم

همچو قایقی اشکهای تو

                                      مرا به ساحل نجیب گونه هات می برد