عاشقانه ای برای تو

وقتی از ارتفاع مهربانی ات بالا می روم
با دستهایم
برایت ستاره می چیینم،
بر فراز پُر رنگِ تو
هر چیزی خواستنی ست،
حتی گاهی به اشتباه
شانه هایم پناهگاهی می شود برای خفاش هایی که نسل شان در حال نابودی ست
و از وراثت عریانشان ، تن های زیادی می لرزد
اما
آنها آموخته اند از پدرانشان
که زندگی را با چشمان بسته شکار کنند
و در سکوت مشکوک شب
از آنچه که روز از دستشان گریخته، ساده عبور نکنند.
اینجا چه زیبا هضم میکنم
اسرار آفرینش را،
و دانستن اینکه
چقدر پرواز با بالهای تو زیباست
بر فراز تو
حتی میان بادها
واژه های بی پناهم
چقدر خوشبختند،
فردا در صفحه حوادث خواهی خواند:
"زنی در توهم پرواز
از با لاترین نقطه ی ادراکش سقوط کرد "
و تنها تو
برای این سقوط خوشحال خواهی شد ،
و کبوترانی که جوجه هایشان را در آسمان دفن کردند
دوباره دا غشان تازه خواهد شد
آنان هم دریافته اند
امن تر از آسمان
هیچ زمینی نیست
و عنصر سازنده ی زمین
خاک مُرده است.
من بر فراز تو
دیدم سایه های تردید دستانی را که در اندیشه حوا شدن
سیب را از قانون جاذبه دزدیدند.
من در تمام وسعت صعود خویش
بارها شنیدم
شیون زنی را که برای گذران زندگی اش
شیطان را بوسیده بود
و از انباشتگی بخارهای مسموم مرداب پیوندش
هزاران نوزاد سرگردان متولد شدند.
من در این ارتفاع دیدم
وقتی رود طغیان می کند
ماهی ها آنقدر دلگیر می شوند
که یکی یکی به بیرون می پرند و جان می دهند.
غروبی تنگ
گلوگاه رویایم را می گیرد
و ریشه های پروازم را خشک می کند،

اما

از سقوط نمی هراسم
سقوط در تو
برایم دردی ست دوست داشتنی،
می خواهم دوباره با تو سخن بگویم
می خواهم درگیر چشمانت شود ترانه های دلتنگی ام
و آرام آرام
رشد کنم لابه لای شعورت،

شاید نسیم
پروانه ای ست که عاشق شده است.

پ ن:به خاطر طولانی بودن عذر میخوام

آدم روده درازی نیستم مگر اینکه پای احساسم بلنگد.