وداع با بهارنارنج

امروز

زیر بارش لطف حق

برف را می گویم

دانه های خوش رنگ

زیر سایه بانِ روزهای دلتنگی

سایه ی درختان ِ نارنج

قدم به قدم

آهسته برمیداشتم

مرور خاطرات

با هر قدم

سهم من از بهارنارنج

هر قدم هزاران فکر

هزاران یاد

کوله بار اشک و لبخندها

هر چه بود زیبا بود

زیبا بعد زیبا

قدم به قدم

این چنین شد لحظه ی وداع

نه

نکند باز

نکند شروع شود بارش اشک

بس است مَرد

مَرد و اشک

اشک مَرد پیش چشمان دنیا ؟

نه

پنهان کن غم چشمهایت

فرو ببر بغض

بخند

سخته هجران

اما

باز تکرار میشود

شب های سرد و تاریک

قدم های پر خاطره

لحظه های تلخ و شیرین گذشته

غم مخور

می گُذرد...

می گذرد و دوباره تکرار میشود

این روزها که گذشت

گذشتم وگذشتم...

دور و دورتر شدم از آن حس زیبای شهر بهارنارنج

و این چنین رسیدم به سرزمین مادری ام

سرزمینی وسیع با مردمی عجیب

بوی عشق مادر

استشمام عطر عشق

عشق پدر و مادرم

چه زیباست

و چه چیز از این زیباتر

من در آغوش مادرم

و خیره به چشمان پدرم

من به فدای پدر و مادرم