طلب صبر

رحم کن بر من و، درد مرا زود ببر

صبر عطا کن به من، تاکه ببینم ظفر

من به تو محتاج و، تو گــفتی بـیا

آمده ام بر درت، دفـع نـما ایـن خطر

نیست خطر بدتراز، دوری از کوی تو

شکرکه خــواندی، مـرا خالق کل بشر

یاکه مرا صـبر ده، یاکه بکویت رهــم

صبر همیشه کشد، از عقب خود ظـفر

صابر دربار خود، دوست بداری همــی

چون تو توجه کنـی، میشود او دوستر

عافیت آن بنده یافت، ساکن کوی تو شد

هست همیشه مصون، از همه گونه خطر

هست مـرا آرزو، ساکن کـویت شـوم

راه نشانم بده، هست کدام یک گــذر

دوست تو درآتش است، ذکر بگوید همی

آتش سوزنده را، سرد کـنی سـرد تــر

لطف تو گمنام را، شامـل حـالش شود

میشود او یـکنفر از هـمه مشهـورتــر .