آسمان عاشق

تو دست سرد آسمون ، کیسه ی برف شادی بود

به عشقمون تموم سال ، دنبال برف شادی بود

کنار ماه مهربون ، با گریه شعر نوشته بود

تو دفتر شعر خودش ، از آدما سروده بود

هر جا میدید فرشته ای نشسته روی خونه ای

بغل می کرد فرشته رو ، که میده بوی آدمی

برای شادیمون شبا همش خدا خدا می کرد

خورشید خانم رو صبح زود ، به شوق ما صدا می کرد

روزهای آخر خزون ، دنبال فصل تازه گشت

وقتی رسید به فصل نو ، کیسه ی برف و پاره کرد

شادی و خنده رو که دید ، ز عشق ما گریه می کرد

با قلب خود زمستونو ، به آدما هدیه می کرد

وقتی که دید برف زیاد ، بلای جون ما شده

دون دون اومد زمین ، برفارو جا به جا کنه

بعد گذشت مدتی ، بهارو با خودش آورد

گلهای یاس و مریمو به عشق زندگیش سپرد

تقدیم به تمامی عاشقان طبیعت