زندون

نزارازغم بپاشم کنج زندون

دل شوریده و آواره مجنون

چرا رفتی ز پیشم ای دل آزار

دل دیوونه ام را کرده ای خون

ندارم طاقت و صبرو قراری

که اشکم رو ببین کردی توجیحون

بگردم ناکجا آباد بر تو

زنم جارهرچی آبادی شد اکنون

چه سازم با غمش آخه خدارا

به اون گفتم نروازخونه بیرون

تمومه لحظه ها با غم نشستم

چه کس کرده تو رو اینگونه افسون

بشینم انتظارت تا بکی من

گذارم سرهمه دشت وبیابون

کجا رفتی  دل بیدل بگو تو ؟

شدم از دست تو آخر پریشون

دلت (عرفان) نداره عقل میدونی ؟

تو رو بیغوله هردم کرده محزون